(رافائل منگز) (22 مارس 1728 – 29 ژوئن 1779) (سن: 51) (ملیت: آلماني) (سبك: نئو کلاسیسم)

آنتون رافائل منگز (Anton Raphael Mengs) (زاده 22 مارس 1728- درگذشت 29 ژوئن 1779) نقاش آلمانی بود که در رم، مادرید و زاکسن فعال بود و به یکی از پیشگامان نقاشی نئو کلاسیک تبدیل شد.
خواهر بزرگتر او، ترز مارون، همچنین خواهر کوچکترشان جولیا، نقاش بود. در سال 1741 پدر منگز او را از درسدن به رم برد.
در سال 1749 او به عنوان اولین نقاش فردریک آگوستوس، منتخب ساکسونی منصوب شد، اما این مانع او نشد که بیشتر وقت خود را در رم بگذراند. در آنجا با مارگاریتا گواتزی ازدواج کرد که در سال 1748 برای او به عنوان مدل کار کرده بود. او به کاتولیک گروید و در سال 1754 مدیر مدرسه نقاشی واتیکان شد. نقاشی دیواری او از پارناسوس در ویلا آلبانی باعث شهرت او به عنوان یک نقاش چیره دست شد.
در سال 1749 منگز از دوک نورثامبرلند سفارشی را پذیرفت تا یک کپی با رنگ روغن روی بوم از نقاشی دیواری رافائل به نام مدرسه آتن برای خانه اش در لندن بسازد. نقاشی منگ که در سال‌های 1752-1752 اجرا شد، در اندازه کامل است، اما ترکیب را با فرمت مستطیلی و با تعدادی فیگور اضافی تطبیق می‌دهد. اکنون در مجموعه موزه ویکتوریا و آلبرت قرار دارد. منگ در ژوئن 1779 در رم درگذشت و در کلیسای رومی Santi Michele e Magno به خاک سپرده شد.
او در دو نوبت دعوت چارلز سوم اسپانیا را برای رفتن به مادرید پذیرفت. او در آنجا تعدادی از بهترین کارهای خود را تولید کرد که مهمترین آنها سقف سالن ضیافت کاخ سلطنتی مادرید بود که موضوع آن پیروزی تراژان و معبد شکوه بود. پس از اتمام این کار در سال 1777، منگز به رم بازگشت و دو سال بعد در شرایط بدی درگذشت و بیست فرزند از خود به جای گذاشت که هفت نفر از آنها توسط پادشاه اسپانیا مستمری گرفته شدند. پرتره‌ها و خودنگاره‌های او توجه به جزئیات و بینش را که اغلب در نقاشی‌های بزرگ‌تر او گم می‌شود، یادآوری می‌کند.
نزدیکی او به یوهان یواخیم وینکلمان اهمیت تاریخی او را افزایش داده است. منگ آمد تا اشتیاق وینکلمان به دوران باستان کلاسیک را به اشتراک بگذارد و برای تثبیت سلطه نقاشی نئوکلاسیک تلاش کرد. با این حال، در همان زمان، تأثیر باروک رومی در آثار او، به‌ویژه در نقاشی‌های مذهبی‌اش، قوی باقی ماند. او خود را اولین نئوکلاسیک تصور می کرد، در حالی که در واقع ممکن است آخرین سوسو زدن هنر باروک باشد. رودولف ویتکوور می‌نویسد: «در تحلیل آخر، او به همان اندازه یک پایان است که یک آغاز». در Winckelmann und sein Jahrhundert، گوته متأسف بود که «این همه آموخته باید با نیاز کامل به ابتکار و فقر اختراع همراه می‌شد و با شیوه‌ای سخت و مصنوعی تجسم می‌گرفت».
منگ رقابت معروفی با نقاش ایتالیایی معاصر پمپئو باتونی داشت. او همچنین دوست جاکومو کازانووا بود. کازانووا گزارش هایی از شخصیت و شهرت معاصر خود را از طریق حکایات در Histoire de Ma Vie ارائه می دهد. از جمله شاگردان او در ایتالیا آنتون فون مارون، آنتونیو مارون (وین، 1731- ناپل 1761) بودند. شاگردان او در اسپانیا شامل آگوستین استوه بودند.
مرگ: او در سن 51 سالگي درگذشت.

منبع: ويكي پديا
برگردان و ويرايش متن: سروش بي دل